از توضیحات تا تجزیه و تحلیل - یک استراتژی تجدید نظر

دکترای غالبا توسط سرپرستان خود گفته می شود که کار آنها باید از توضیحات به تجزیه و تحلیل حرکت کند. اما به چه معنی است؟ آیا به تازگی وقت خود را صرف انجام تمام توصیفات کرده اید؟ خوب ، به طور خلاصه ، خیر.

خبر خوب این است که بیشترین تجزیه و تحلیل ، خواه از عدد ، کلمه یا تصویر باشد ، با توضیحات شروع می شود. شما باید با کلمات طولانی بنویسید ، آنچه فکر می کنید واقعاً در دست دارید و آنچه اکنون می دانید.

توضیحات معمولاً مربوط به آنچه بعضی افراد "واقعیت ها و ارقام" می نامند - این احتمالاً مفیدترین اصطلاح نیست. بگذارید رویکرد دیگری را امتحان کنم. توضیحات معمولاً مربوط به داده های شما و اطلاعات خاصی است که شما انتخاب کرده اید - اطلاعات لازم برای تهیه پاسخ به سؤال تحقیق شما.

و توضیحات داده / اطلاعات انتخابی شما می تواند در مورد این موارد باشد:

چه اتفاقی افتاده است ، چه موقع و چه کسی / چه چیزی؛
چه چیزی به نظر می رسد یا مانند
یک سری از وقایع؛
توضیحی در مورد چگونگی انجام یا ممکن انجام کار؛
خلاصه متن؛
لیستی از چیزی (مؤلفه ها ، گزینه ها ، روش ها ، نظریه ها و غیره)
جدول زمانی؛
مجموعه ای از مضامین یا کلمات کلیدی؛
یک طرح از جزئیات مهم ...
توضیحات در مورد این نوع داده ها به شما امکان می دهد تا درباره آنچه "چیزهایی" دارید روشن باشد. این یک گام ضروری اما کافی نیست. اکنون فقط باید یک مورد دیگر را در روند معقول کردن انتخاب کنید. تجزیه و تحلیل حرکت می کند و دور از توضیحات خود را.

در اینجا نکاتی وجود دارد که ممکن است در انجام این کار به شما کمک کند. تصور کنید که خودتان تحلیلی قدم برمی دارید ، به صورت استعاری کلاه ارزیابی را می گذارید ، و دوباره به توضیحی که نوشتید نگاه کنید تا ببینید چه چیزی می تواند از آن ساخته شود. خود تحلیلی شما شکل های بزرگتری را در منظره به تصویر می کشد ، فراتر از جزئیات حرکت می کند. (طبق تصویر در بالای این پست.)

برای یافتن الگوهای بزرگتر ، خود تحلیلی شما با یک سوال - یا دو یا بیشتر - در ذهن شما به توضیحات شما نزدیک می شود.

و این سؤالات از کجا ناشی می شوند؟ خوب ، شاید شما نیاز به بازگشت به اهداف تحقیق و اهداف خود داشته باشید یا به خواندن خود بپردازید تا به شما کمک کند تا آنچه را که می خواهید از توضیحات خود بدانید استفاده کنید. اما می توانم کمی کمک کنم.

سؤالات متداول تحلیلی عبارتند از:

این شخص کیست؟ چه چیزی آنها را به شکلی که هست می سازد؟ چگونه آنها اینطور زندگی می شوند؟ چرا آنها کاری را انجام می دهند که انجام می دهند؟
این متن چگونه کار می کند؟ چه چیزی از طریق کلمه ، شماره و تصویر ارتباط برقرار می کند؟
چه ادعاهایی در این متن مطرح شده است؟
در این متن چه دلایل و شواهد ارائه شده است؟ آیا آنها قابل قبول هستند؟ قابل اعتماد؟ جاری؟ دکستکس شده؟ (و غیره)
عناصر اصلی این روند چیست؟ (بدون این کار نخواهد کرد)
چه دنباله ای از وقایع منجر به این نتیجه می شود؟
چه عواملی باعث شده این اتفاق بیفتد؟ مهمترین چیز چیست و اهمیت ثانویه چیست؟
چه الگوهای بزرگتری در این توصیف داده وجود دارد؟
اینجا بیشترین اهمیت چیست؟
چگونه موارد (در توضیحات) با یکدیگر مقایسه می شوند؟ به نظر می رسد مهمترین چیز در مورد اختلافات / مشترکات چیست؟
نقاط قوت و ضعف در این / این چیست؟
این چه چیزی را اضافه می کند؟
می بینید که این سؤالات به ایده های بزرگتر و انتزاعی تر می روند - خصوصیات اصلی ، اصول ، تأکید بر روندها ، علیت ، ویژگیهای اصلی ، ارزیابی. این الگوهای انتزاعی بزرگتر است که ما از طریق تجزیه و تحلیل تولید می کنیم.

اکنون ، من آن صدا را ساده کردم. اما البته اینطور نیست.

توضیحات اغلب مانند فعالیت کم خطر است. شما در حال خلاصه آنچه در حال حاضر وجود دارد. اما تجزیه و تحلیل در حال پرش به ناشناخته است. هیچ کس دقیقاً همان مجموعه داده های توصیفی را شما تجزیه و تحلیل نکرده است. و این برای شما منطقی است که آن را حس کنید. بله ، همه شماست که از اینجا به بعد مرتب شوید.

پرسیدن سوالات تحلیلی به این معنی است که خود تحلیلی شما باید شجاع باشد ، از اطمینان در توصیف رها شوید و قضاوت های خود را انجام دهید. بدیهی است که با خواندن و بحث با سرپرست خود می توانید در آن احکام راهنمایی شوید. و اگر در یک تیم کار می کنید ، احتمالاً تیم شما با هم تجزیه و تحلیل می کند و تفسیرهای یکدیگر را بررسی می کند.

اما در نهایت این شما - خود تحلیلی خود هستید - که از امنیت توصیفی شناخته شده دور می شوید و به یک قلمرو دانش جدید حرکت می کنید. شما باید تصمیم بگیرید که می توانید از توضیحات خود استفاده کنید.

و پس از آن تجدید نظر است.

شما اولین پیش نویس خود را دارید. سن شما را به طول انجامید و بسیار عالی است که این کار را انجام داده اید. اما می دانید که این کافی نیست. اکنون می خواهید مکانهای توصیفی مشکلی را قبل از خواننده / سرپرست خود پیدا کنید.

تجدید نظر در نفس شما باید به دنبال همه نقاطی باشد که شما چیزی را توصیف کرده اید: چه اتفاقی افتاده است که چه زمانی و چه کسی / چه چیزی. چه چیزی به نظر می رسد یا مانند یک سری از وقایع؛ توضیحی در مورد چگونگی انجام یا ممکن انجام کار؛ خلاصه متن؛ لیستی از چیزی (مؤلفه ها ، گزینه ها ، روش ها ، نظریه ها و غیره)؛ جدول زمانی؛ مجموعه ای از مضامین یا کلمات کلیدی؛ مجموعه ای از جزئیات مهم ... آه ، دژا وو. همان لیست قبلی است. اما یک نکته برای تکرار خودم وجود دارد.

حال از خود بپرسید ، وقتی یکی از این توصیف ها را در پیش نویس خود می بینید ، درست است یا خیر. آیا این مکانی است که برخی از تجزیه و تحلیل های بعدی مفید باشد.

از خود بپرسید - آیا قبل از شروع توضیحی برای ارائه توضیحات ، باید کارهای بیشتری در این زمینه انجام دهم؟ آیا این توضیحات برای من کافی است که به سؤال تحقیقم به طور کامل پاسخ دهم؟ آیا الگوهای بزرگی در اینجا وجود دارد؟ اصول؟ علل؟ خصوصیات؟ مراحل؟ قضاوتهای ارزشیابی؟ برای رسیدن به جایی که بتوانم درمورد نتایج خود ادعا کنم ، چه کاری می توانم انجام دهم؟ آیا باید توضیحات خود را کنار بگذارم و مانند آنچه در نگاری مردم نگاری شود ، تحلیل را اضافه کنم یا توضیحات را به تجزیه و تحلیل تغییر دهم - چه چیزی بیشتر به خواننده کمک می کند؟

و اگر جواب این است که من می توانم کارهای بیشتری انجام دهم ، باید کارهای بیشتری انجام دهم؟ خوب ، هنگامی که زمان مناسب است ، از تجدید نظر در نفس خود به خود تحلیلی بروید و ادامه دهید ...